Wat is het toch gaaf hé, dat koken? Sinds een aantal jaar is er een culinaire wereld voor me opengegaan, waar ik tot op de dag van vandaag nog steeds mijn ogen over uit kijk. Wat een impact had die eerste keer culinair dineren op me gehad. Ik was al snel gefascineerd door de manier van het opmaken van de borden. De creativiteit die ongeveer van het bord afspatte, zo mooi als dat het eruit zag. En bij het eerste hapje, het smolt zowat op je tong, wat een explosie aan smaak. De geuren, de smaken, de kleuren; alles komt samen. 

Wat zou het ontzettend gaaf zijn om hier zelf mee te kunnen stoeien, dacht ik. 

 

Zelf ben ik een amateur die in de keuken staat, maar wel eentje met altijd interesse voor ‘meer’. Een pasta maken, samen met mijn moeder in de keuken, dat is waar het begon. Dit was zeker niet op culinair niveau, maar gewoon ouderwets lekker. Dit was nog simpel, maar mijn enthousiasme was gewekt. Van deze wereld wilde ik alles weten. Ik ging de uitdaging aan en organiseerde een diner, bestaande uit vijf gangen met een culinaire insteek. Het was aardig gelukt, maar de focus lag nog te veel op ‘het perfecte plaatje’, terwijl een diner toch écht gaat over smaakbelevingen. Een jaar later probeerde ik dit nog eens, maar dit keer moesten smaak en presentatie elkaar in het midden ontmoeten. Ik heb uitgebreid onderzoek gedaan welke smaken bij elkaar pasten, welke elkaar versterkten en hoe meerdere elementen één konden worden. Want begrijp je de vijf smaken, dan begrijp je de taal van het koken. 

 

Tijdens het maken van dit boekje ben ik weer wat wijzer geworden in de wondere wereld van de gastronomie.

Het is spannend om de grens op te zoeken, zodat het net die prikkeling op je smaakpapillen geeft waar

jij naar opzoek bent.

 

Koken is durven te experimenteren, ervaring opbouwen en heel erg veel proeven. 

 

 

In High Five combineer ik koken, fotografie en vormgeving, mijn grootste passies, samengesmolten in dit boekje. 

Ik durf te zeggen dat ik denk dat ik de smaak aardig te pakken heb....